T.C. Yargıtay 3. Ceza Dairesi
E. 2013/12595
K. 2014/1666
T. 21.1.2014

ÖZET : Kasten yaralama ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde; olayla ilgisi bulunmayan mağdurun, sanıklar ile diğer şikayetçiler arasında geçen olayı gördüğü, olay yerine yaklaşık 10-15 metre mesafede bulunduğu esnada sanığın ateşlediği mermilerden birinin mağdura isabet ettiğinin anlaşılması karşısında sanığın eyleminin olası kastla yaralama suçunu oluşturduğu gözetilmelidir.

Sanığın, mağdurların arkasından birden fazla kez ateş ederek olayla ilgisi olmayan mağdurun yaralanmasına neden olduğu olayda, gerçekleşen eylemin hem yaralama hem de korku, kaygı ve panik yaratacak biçimde ateş etme suçunu oluşturacağı gözetilerek en ağır cezayı gerektiren yaralama suçundan dolayı mahkumiyet kararı verilmesi gerekirken, ayrıca genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan da mahkumiyet hükmü kurulması hukuka aykırıdır.

DAVA : Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;

Gereği görüşülüp düşünüldü:

KARAR : 1 ) Sanığın şikayetçiler İ. Ş., H. Ş. ve Y. Ö.`e karşı işlediği kasten yaralamaya teşebbüs suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;

Hükmolunan adli para cezasının tür ve miktarı, 14/04/2011 tarihinde yürürlüğe giren 31/03/2011 tarih ve 6217 sayılı Kanun`un 26. maddesiyle 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu`nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakındaki Kanuna eklenen geçici 2. madde uyarınca kesin nitelikte bulunduğundan, sanık müdafiinin temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK`un 317. maddesi uyarınca isteme uygun REDDİNE,

2 ) Sanık hakkında F. İ.`i kasten yaralama ve 6136 sayılı Kanuna Muhalefet suçundan kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;

Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun ONANMASINA,

3 ) Sanık hakkında A. G.`ü kasten yaralama ve genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçlarından kurulan hükme yönelik temyiz incelemesinde;

Yerinde görülmeyen diğer itirazların reddine,

Ancak;

a ) Olayla ilgisi bulunmayan mağdur A. G.`ün iftar hazırlığı yapmak için mangal kömürü almaya gittiği sırada, sanıklar ile diğer şikayetçiler arasında geçen olayı gördüğü, olay yerine yaklaşık 10-15 metre mesafede bulunduğu esnada sanığın ateşlediği mermilerden birinin mağdur A.`e isabet ettiğinin anlaşılması karşısında sanığın eyleminin TCK`nin 21/2. maddesi olası kastla yaralama suçunu oluşturduğa gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,

b ) Sanığın, mağdurların arkasından birden fazla kez ateş ederek olayla ilgisi olmayan mağdur A.`in yaralanmasına neden olduğu olayda, gerçekleşen eylemin hem yaralama hem de korku, kaygı ve panik yaratacak biçimde ateş etme suçunu oluşturacağı gözetilerek 5237 sayılı TCK `nin 44. maddesi uyarınca en ağır cezayı gerektiren yaralama suçundan dolayı mahkumiyet kararı verilmesi gerekirken, ayrıca 5237 sayılı TCK`nin 170/1-c. maddesindeki genel güvenliğin kasten tehlikeye sokulması suçundan da mahkumiyet hükmü kurulması,

SONUÇ : Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafıinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün bu sebepten 5320 sayılı Kanun`un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK`un 321. maddesi uyarınca isteme uygun BOZULMASINA, 21.01.2014 gününde oy birliğiyle karar verildi.

Bu karar, kullanıcılarımızdan Sayın Avukat Gökmen KESKİNSOY tarafından gönderilmiştir.