T.C. Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 
E. 2001/11706
K. 2002/820
T. 29.1.2002

ÖZET : Davacı, kayınvalidesi olan davalıya borç para verdiğini iddia etmiş , davalı ise davacının borç vermediğini, eşine ait parayı gönderdiğini belirterek gerekçeli inkarda bulunmuştur. Bu durumda ispat külfeti borç para verdiğini iddia eden davacıya aittir.

DAVA : Davacı, kayınvalidesi olan davalının ev satın alacağı için borç para istediğini, banka havalesi ile 1.926.632.712TL. ve 75.000.000TL.sını davalı hesabına gönderdiğini ancak davalının ödeyeceğini belirttiği bu borcunu ödemediğini bu nedenle icra takibi yaptığını, davalının haksız olarak takibe itiraz ettiğini belirterek itirazın iptaline ve icra inkar tazminatına hükmedilmesini istemiştir.

Davalı ise davacıdan borç para almadığını, davacının havale ile gönderdiği paranın eşinin alacaklarını damadı olan davacının tahsil edip onların ödenmesine ilişkin olduğunu belirterek davanın reddini dilemiştir.

Mahkemece davanın kabulüne itirazın iptaline ve asıl alacak miktarının %40`ı oranında icra inkar tazminatının davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı tarafça temyiz edilmiştir.

KARAR : Davacı, kayınvalidesi olan davalıya borç para verdiğini iddia etmiş, davalı ise davacının borç vermediğini, eşinin alacaklarını tahsil ederek havale ile bu paraları, gönderdiğini belirterek gerekçeli inkarda bulunmuştur. Bu durumda ispat külfeti borç para verdiğini iddia eden davacı taraftadır. Toplanan delillere göre de taraflar arasında damat-kayınvalide ilişkisi olduğu sabit olduğuna ve davalı delil listesinde tanık bildirdiğine göre HUMK.293/1 maddesine göre davalı tanıkları dinlenmeli sonucuna uygun bir karar verilmelidir. Mahkemece, gerekmediği halde bilirkişi incelemesi yaptırılarak ve bu rapora dayanılarak karar verilmesi de usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.

SONUÇ : Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın davalı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 29.1.2002 gününde oybirliğiyle karar verildi.